Triecie was al een paar dagen extra zorgzaam. Ze vondt mijn linkerbeen wat dikker, ik had goddank geen pijn. Zuster erbij, die bezwerend zei, nee hoor hoort erbij niks aan de hand. Sherlock Triecie ging zoeken overleggen en vondt echt wat anders. ’t’was duidelijk niet goed
Belt uiteindelijk in een morgen dat er wat mee gedaan moest worden, dat maakte duidelijk wat meer indruk, want de arts zou langskomen.
Die keek voelde en ja misschien toch we handig om even langs ziekenhuis te gaan voor de zekerheid.
Vooral geen spoed, maar er brak een lichte paniek uit toen bleek dat er geen ambulance of rolstoeltaxibus kon komen. In allerijl werdt een rijndam auto gevonden die mij met een rolstoel zou brengen, maar vooral geen spoed.. nee, nee.
Een zuster bracht mij naar ikazia, ondertussen hadden ze Triecie opgetrommeld, die ging ook naar Ikazia, maar vooral geen paniek, nee, nee…
Er werdt een scan gemaakt en daar werdt helder, trombose, maar eigenlijk is dat niet helder, maar goed, niet best in ieder geval.
Oplosbaar met een pilletje per dag slikken ( weer een bloedverdunner, knap hè dat zo’n pilletje weet dat ie in m’n been wat moet gaan doen)en steunkous over het been om te laten slinken
Kan wel 4 maanden aanhouden, maar vooral geen paniek hoor, nee, nee
Toen terug want tja dat autootje van rijndam was natuurlijk al lang weg en zie maar eens aan een rolstoltaxi te komen, nou niet dus…
Uiteindelijk heeft een bus van het rode kruis me in rijndam gebracht, daar heb ik dan wel 5 uur op gewacht en geleefd op vla..
Rolstoeltaxi’s net of we in een bananenrepubliek leven.
Heb uiteindelijk zo’n 4 maanden met een steunkous gelopen (heel sexy hoor) en geleerd dat 1 op de 4 mensen met een infarctje last heeft van een emboly of zo…
maar geen paniek hoor, je kan er alleen dood aan gaan, maar vooral geen paniek, Ja, ja…….
