Afgelopen zondag buiten de deur wezen lunchen. We hebben hier in het dorp een restaurant wat afgelopen zondag voor het eerst bij de nieuwe eigenaren open ging.
De oude eigenaren (het restaurant zat al dik 50 jaar in de familie) hadden het in april van dit jaar verkocht om, zoals het zo mooi heet: priveomstandigheden. Lees ziek geworden, men was toen rond de 60 jaar. En dat ziek zijn zette net als bij mij een keiharde streep door het dagelijks bestaan.
Maar goed, dat restaurant dus, dicht sinds april (ook het terras was dicht in de zomer) en de jonge nieuwe eigenaren (zij net de 20 gepasseerd, hij nog geen 30) hebben sindsdien het nodige verspijkerd in het pand. Het restaurant is er eentje van serieuze grootte, ik schat tussen de 80-100 zitplaatsen.
Verbouwing
Best wel jaloers, zo jong en dan al die ambitie en doorzettingsvermogen om dit te realiseren. Toen ik zo oud was, was ik al blij als ik benzine kon tanken, maar zij konden een heel restaurant grondig verbouwen. Respect hoor.
Het restaurant en en alles eromheen is schitterend geworden, het eten was prima, de bediening was goed.
Bekend
Wij konden het etablissement, want wij kwamen vorig jaar in de zomer daar wel eens op het terras effe lunchen. Mede omdat het goed toegankelijk was voor mindere mobiele mensen zoals ik. Hadden een toilet op terras/ restaurant nivo waar ik prima gebruik van kon maken. Ze waren en zijn prima rolstoel toegankelijk door bij de ingang een helling te hebben.
Die helling is er nog steeds, dus binnen komen kun je. In het restaurant een plekje zoeken zal ook nog lukken schat ik in. Maar dan wordt het best komisch. Als je eet en drinkt, tja, als er wat bij komt zal er ook wat uit moeten.
Oeps…
Nou even terug naar de rolstoel, zit je lekker te genieten van je biefstukje met chardonnay en plotsklaps denk je, misschien wat ruimte maken voor meer koolhydraten..
Geen enkel probleem, ze hebben een prachtig mooi invalide toilet.
Een verdieping lager…….
Het oude toilet heeft moeten wijken voor iets anders nuttigs. Helaas hebben ze geen lift. Zie je het al gebeuren, oma in rolstoel naar toilet, rolderdebol de trap af want beneden zul je op een manier wel komen, maar terug? Maar gelukkig er is een personeelsding op restaurant nivo.
Klein lastigheidje, zit verstopt achter een opstapje van een 20-30 cm hoog, handig.

Zal denk ik wel goedkomen. Maar als je jong bent denk je wat minder na over later en hoe het kan vergaan. Dat herken ik van mezelf. Dat zie je denk hier ultiem terug.
Mooi
Het restaurant, ’t’is mooi geworden en je kan er prima voedsel verorberen, als mindere valide het advies, niet teveel, want voor je het weet moet je rolderdebol naar beneden……….
En nee, ik ben niet zielig,ik wens ze alle geluk en succes die mogelijk is om hun droomrestaurant in werking te houden
Goed geschreven wrang verhaal…het leven is voor mensen met een beperking vaak een stormbaan.
Inderdaad