Ik zei in eerder artikel (schoonpa) dat het niet zo goed ging met hem.
Ik heb hem leren kennen net nadat ik Patries had ontmoet, 19 jaar al…m’n schoonmoeder kwam er al snel achter dat iets sneller in elkaar was gezet, zonder pa, met niko en met veel minder Rotterdamse straattaal.
Want dat kon ie hoor, volgens mij had ie t uitgevonden. Ik heb van hem enkele woorden geleerd die nog niet m’n vocabulaire stonden. En ook geleerd daardoor hoe je op z’n Rotterdams kon praten. Mijn eigen moeder vond dat best netjes, maar ik vond dat je de tent werd uitgevloekt, klein verschil van mening.
Maar goed, grote mond, super klein hart.
Wereldvent, hij is gisteren overleden, heeft eindelijk rust en niet onbelangrijk geen pijn meer. Na z’n overlijden zijn we achter z’n ware ikke gekomen, ondanks dat ie wat hard in de mond was, liep vrijwel iedereen met hem weg.
Van honden die hem speciaal opzochten tot kleine kinderen die ‘m opa Vic noemden, zoals gezegd hart van goud.
Noemde me zijn boekhouder omdat hij al gauw z’n financieele zaken door mij liet doen.
Pa, je hebt eindelijk je verdiende rust, maar ik zal je echt missen.
Je boekhouder
p.s. niet teveel ijsjes eten daarboven hoor…..
