Tja dan is het eigenlijk, eindelijk na veel regen en kouder weer ineens zomer. Was ik vroeger al geen warmtefan, nu gruwelijk ik mogelijk nog harder.
De reden is simpel, net zoals vele lotgenoten is mijn thermostaat van mijn lichaam stuk, kaduuk, ontregelt of hoe je het noemen wil. In ieder geval doet ‘ie ‘ t niet meer zo geweldig.
En dat houdt voor mij in dat effe in de zon zitten, lopen of staan voor mij voelt alsof ik dans op de rand van een vulcaan. Da’s best knap want ik kan niet dansen, en nu met 1 been helemaal een uitdaging.
Dat geldt omgekeerd ook in mindere mate voor koude. Das toch al lastig, mijn linkerbeen heeft destijds die trombose gehad. Het gevolg is dat nu mijn linkerbeen af toe voelt of in de vrieskist gelegen heeft, steenkoud. Volgens de arts interne geneeskunde komt dat doordat door de trombose de aderkleppen zijn beschadigd. Maakt u zich maar geen zorgen daarover. Nee, nee..
Met Arie 2.0 (jawel, in Rijndam leren kennen) over de warmte gehad en hij attendeerde me op een pagina van hersenletsel.nl waarin dat haarfijn wordt uitgelegd.
Die uitleg vindt je hier.
Blijft warm nog wel warm natuurlijk, maar begrijp mij daarna als ik zeg, effe niet zet voor dit krakkemiekkie maar een stoeltje in de koelkast……
