Kerstkaartje

Mocht je als een jonge hond, kwispelend op de deurmat liggen te wachten met de diepgewortelde wens van ons een kerstkaart te krijgen.

Helaas, niet gaan huilen, maar we moeten je teleurstellen. Niet dat we je niet het allerbeste wensen (uitzonderingen daar gelaten), maar dan hadden we die kaart al moeten versturen in de lente (post is niet zo snel). En we hebben helaas moeten besluiten dat daar nou niet onze prioriteit ligt.

Ellende.

Bijna 2 jaar ellende en elk weldenkend mens weet dat je dan niet zo in de mood bent om een kaartje te versturen naar diegene die je eigenlijk alleen maar herinnert zodra de kerst adressenlijst tevoorschijn komt.

Die ellende was niet alleen van mij hoor, schoonvader en eigen moeder, vriendin Anneke, onlangs vriendin Esther zijn overleden. Bij een goede vriendin daar is niet zolang geleden een cyste geconstateerd ( zo heet zo’n ding). Gezondheidsproblemen sinds vorige week bij onze zoon. En dan noem ik de “simpele” dingen als een lekkage bij de wasmachineafvoer, of de deur van de serre die ineens uit z’n rails loopt nog niet eens.

Ik schreef het eerder, hoeveel kan een mensje hebben.

Maar goed genoeg geklaag, kijken jullie uit met vuurwerk, wees lief voor elkaar, we weten inmiddels dat het snel anders kan verlopen, niet dronken worden (alhoewel misschien is dat weleens leuk… kan je weer eens een goed gesprek met de toilet pot voeren).

Fijne feestdagen.

Iedereen die ons na ligt, fijne feestdagen, goed 2025, 2026, 2027, 2028, 2029, 2030 203…

Tot volgend jaar.