Het klinkt stom maar ben sinds vandaag op m’n 60e officieel wees.
mama rust sinds vanmiddag voor altijd, papa was jammer genoeg al in 1996 overleden, mis hem nog steeds.
En nu sinds vanmiddag mama, ze was 92 geworden was helaas vergeetachtig geworden. De hele week hielden we er al rekening mee, ze had pijn en werdt daarom rustig gehouden door ze uiteindelijk in slaap te houden.
ze heeft nooit mee gekregen wat er mij aan de hand was, dat konden we aardig camoufleren gelukkig, wat ze vroeg dat zou ze morgen weer vragen.
Dat was vroeger wel anders, gehoor als van een arend, hardwerkend, in het fruit, maar ook in sommige huishoudens. En dan had ze ook nog 2 kinderen, die met vader samen haar gek konden krijgen.
Lief voor iedereen,stond altijd klaar, en leverde mijn broer en mij op met normen en waarden die ergens voor stonden.
Maar bovenal ze cijferde zichzelf veelal weg zodat iemand anders kon genieten en zo.
mama bedankt
