AU!

AU!

Lekker 2 weekjes naar het mooie Drenthe. Beetje fietsen, beetje lummelen, beetje niks doen (ik ben daar best goed in geworden) beetje lekker eten. Kortom in vroeger tijden had ik zoiets Vakantie genoemd. Voor mij is niks doen in Drenthe zo beetje hetzelfde als niks doen in Numansdorp. Maar voor Patries is het uiteraard wel Vakantie.
Fietsen mee, strafkamp Echten was there.

Enorme vrijheid met die fietsen gekregen, kon het park ontdekken op mijn manier en Patries kon ondertussen genieten van een goed boek.

Best wel kilometers voor mijn doen gemaakt. Samen de omgeving op de fiets ontdekt via het knooppuntensysteem. Zo kom je op mooie plekjes en rustige fietswegen.

Vrijdag stond Dwingeloo op het programma. Daar waar de eerste radiotelescoop van Nederland aan de rand van de Dwingeloose heide is gebouwd. Ding staat er nog steeds maar is alleen nog in gebruik door amateurs. Maar eerst happen in Dwingeloo, op de terugweg zouden we langs dit imposante stuk staal gaan.

Dichterbij dan dit zat er niet meer in


Zover is het alleen nooit gekomen.

We waren bijna in Dwingeloo, net langs de heide gefietst, komen in het bos terecht in the middle of nowhere.

De overgang van fietspad heide naar fietspad bos was niet echt duidelijk. Was een ruiterpad (zand/grond) met daarnaast een met kiezels verhard fietspaadje . Wij komen terecht op het ruiterpad. Zie aan de fietssporen in het tussenstukje tussen fiets- en ruiterpad dat mensen de overgang naar het fietspaadje hadden gemaakt. Dus in m’n onschuld denk ik, dat kan ik ook.

Tja, en toen ging het mis. Ging niet hard, schijnbaar zakte m’n linker wiel weg in dat tussenstuk en dacht de fiets das best schuin. Natuurkunde deed de rest, met als gevolg dat ik de bosmieren van nabij kon bekijken. Deed ook au. Wilde daarna overeind komen maar dat bleek een van m’n slechtere ideeën te zijn.
Toen ik daar zo die miertjes aan het bestuderen was ook de onbeschoftheid van de huidige maatschappij meegemaakt. Ik lag deels op dat fietspaadje te liggen.Patries had met hulp van aardige mensen mij beschermd tegen roekeloze fietsers. Menigeen vondt dat ik maar ergens anders moest gaan liggen, ik lag in de weg. Eentje vond het zelfs noodzakelijk om maar te roepen dat we niet sociaal waren voor hem en ons theekransje maar elders moesten gaan houden. Mag ik hufter zeggen.
Uiteindelijk is 112 gebeld. De ambulance kwam tot 2 km verderop, verder lukte niet vanwege ontoegankelijkheid voor zo’n voertuig.

Dus het duurde even voordat ik m’n redders kon aanschouwen. En met onderzoek van liggen op de grond kan ik beamen dat in bed liggen minder pijnlijk is en ook warmer. Gebracht naar ziekenhuis in Meppel. Foto genomen.

Kiekeboe..

Krak had m’n linkerschouder gedaan, net onder de kop onder m’n schouder bovenarm stuk. Dat blijken ze niet te kunnen gipsen. Moet net als bij ribben uit zichzelf helen.

Einde vakantie, geen pannekoek.

Onder de pijnstillers naar huis en daar maar uithuilen.

Dag vakantie.

6 reacties

  1. Wat een verhaal wat een pech…wel mooie foto’s. Voor nu en straks veel moed, herstel en sterkte toegewenst. Hartelijke groet!

  2. Wilfred

    Wat een pech Niko. En wat een asociaal gedrag. Sterkte.

  3. Van Rooijen

    Zo dat is behoorlijk klap weer een stuk terug . Hopelijk knap je snel.weer op.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *