een dag die al heel vroeg (je kan er maar op tijd bij zijn….) het einde was van niko 1.0
hoe begon die dan?
wel om 6:30 uur ging de wekker.
Samen met vrouw naar beneden. Kopje koffie aan de eettafel, nog niks aan de hand. Wacht maar dacht m’n lichaaam, je komt wel .Maar dat wist ik niet.
eigenlijk wist ik niks. Misschien maar goed ook.
naar het toilet nog steeds niko 1.0
toen naar de badkamer, even tandenpoetsen dacht niko, verder dan de tandenborstel pakken kwam ik niet.
een beetje vreemd gevoel op links doemde op. Niko 2.0 was in aantocht zeg maar. En toen gebeurde er iets wat ik normaal nooit deed. Ik riep Patries kan je even komen. Ik voelde me wankel en uit voorzorg ging ik maar even liggen (dat deel van m’n hersen werkte dus blijkbaar nog)
Patries vraagt dokter bellen wat voel je?
voor m’n gevoel antwoorde ik prima maar bij Patries gingen de alarmbellen af, ik wauwelde, mond stond scheef en linker arm hing. Ze belde 112 rond 07:20uur om 08:00 lag ik vervolgens in het ikazia ziekenhuis.
Nog wel zelf de ziekenwagen ingelopen, dat wel. Maar 08:00 was daar toch echt het begin van m’n nachtmerrie. Alhoewel ik het toen nog niet helemaal door had. Je moet je neus en zo aanraken, dat ging toch prima…….
15 minuten later ging het minder prima
stuttering stroke noemen ze dat het is er dan wel en dan weer niet.
uiteindelijk bij middageten neus aangeraakt met linker en rechterhand (we waren inmiddels 4 uur verder) boterham gegeten klinkt simpel maar iemand met een infarct kan het lekker niet
wat geruster ging Patries kleren halen ik zou even rusten want het zou nu wel over zijn toch..
maar m’n lichaam had nog 1 “dan wel” in petto die kwam geniepig toen ik even ging slapen. Na wakker worden was links verlamd wauwelde als een volslagen idioot en kwijlde. De broeder heeft uit voorzorg Patries gebeld: u man gedraagt zich iets anders.
iets?
hierboven links een infarct (donkergrijs is gebied zonder zuurstof, rechtseen bloeding, lichtgrijs waar bloed in hersenweefsel zit door een scheuring in een ader)
