Er moet gekeken worden wat ik allemaal nog kan. Ik kon daar simpel over zijn: Da’s niet veel op dit moment. Er is een afspraak gemaakt met een mevrouw van WMO op 1 maart in de middag. Ik ga vanuit Rijndam samen met fysiotherapeut Pol en Ergotherpeut Pauline efkes naar huis. In rolstoel wel te verstaan.
ik stoer: ik verkondig van tevoren dat ik naar beneden zou lopen. Makkkie. De waarheid was iets anders.
men rolde mij in rolstoel naar de voordeur, met hulp van pol kon ik over de voordeur drempel strompelen (met Gods gratie) en strompelde naar een stoel in de keuken. Om daar vervolgens in huilen uit te barsten.
Toen ik bedaard was rondje door de huiskamer gedaan op wc geweest in de toenmalige douche gekeken of daar in kon manouvreren. Ja dat kon allemaal maar vraag niet hoe…
weer terug in keuken, weer stoel, weer huilen ( tja t wordt eentonig) WMO mevrouw begon over verhuizen, weer huilen, want dit huis was best lastig. Ik vond best lastig hetzelfde klinken als onmogelijk.
iedereen behalve ik heeft een rondje bovenverdieping en buitenshuis gedaan. Ik niet was blij dat ik zat. En naar boven klimmen was nog een brug te ver. Toen iedereen uit zicht was heb ik de koekjestrommel die op tafel stond geplunderd. Dat kon ik best nog wel goed vond ikzelf.
Toen iedereen terug was, was de conclusie niko nooit meer naar boven, in huis klein probleem maar met inspanningen en hulp oplosbaar. Buiten was best lastig maar met een Eiffel (4 potige stok) zou het misschien veilig kunnen.
conclusie mevrouw WMO, ga denken aan verhuizen. Dat komt dan best rauw op je dak je bent ineens teveel geld waard en het moet zo goedkoop mogelijk volgens een voor vreemde snoeshaan die ineens in ons leven tevoorschijn kwam en blijkbaar macht had.
hoe dan?
we (triecie en ik) waren daar stellig in, nee we willen hier blijven wonen
er hangt dus een prijskaartje aan je leven, een nieuwe wetenswaardigheid.
Rond 15:00naar rijndam terug waren daar waren we rond 16:30 vanwege files. Ik een illusie armer want tja ons plekkie zou een opgave worden. Ik nam de opgave aan, zou ze een poepie laten ruiken, dachten ze wel niet…..
