De laatste dagen al wat weemoedig, komt doordat niko 2.0 z’n 1e verjaardag krijgt. En dan is het ook nog koud, brr nee ik wordt daar allemaal niet vrolijker van. Als die dag eraan komt denk ik vaker terug dat alles nog goed was, wetende dat dat nooit meer terug zal komen stemt me weemoedig.
Je kunt terug lezen wat er op 9 januari 2023 gebeurde, niet veel soeps in ieder geval. Had ik tot 9-1-2023 rond 13:30 werkende handen en voeten daarna nog maar van allebei eentje.
Had anders kunnen lopen, kijk naar Anneke die omviel op 10-12 vorig jaar. Het is me blijkbaar gegund om het zonnetje op te zien komen. Wordt ik daar wijzer van, nog geen echt idee.
En zo strompel ik letterlijk voort. Met een arm die niet wil en een been in een plastic evo.
Denk om de een of andere deze dagen vaker terug aan paps, ik mis hem al 37 jaar. Kreeg op z’n 59e z’n eerste hartaanval overleden op z’n 67e.
Ik lijk op m’n vader zeggen ze, mooi vooruitzicht denk ik dan, want al is iedereen blij, (kijk eens wat je al kan) blijft het voor mij strompelen, lange afstanden is me nog niet gegund, kan slecht tegen kou, kan niet meer wat ik met ziel en zaligheid deed, en dan zit je ook nog in spagaat, als je ziek bent en geen zogeheten IVA uitkering krijgt is het lastig om een hypotheek te krijgen.
Verhuizen zit er dus voorlopig niet, ook al is huidige woning verre van ideaal. Met de huidige woningmarkt is het ook lastig om een huurhuis te krijgen, ze zijn er niet en als er huis is verbaas je niet als ze 1600 euries of meer vragen, daar krijg je dan weer geen huursubsidie over, kortom we zitten in spagaat kunnen nergens heen hoewel dat wel verstandig zou zijn.
En dat alles stemt weemoedig bij zo’n 1 jarig jubileum.
