welnu ik mocht effe blijven. Niet dat ik veel in te brengen had.
Onder controle heet dat. Niet dat ik wegwilde of zo, hardlopend zeker niet.
ik probeerde te praten maar meer als gewauwel was het niet. Een broeder had een geweldig idee we leggen een papiertje met een pen neer dan kun je opschrijven wat je zou willen zeggen.
hebt u weleens met 1 hand beschikbaar willen schrijven. Moet je eens doen, komen absurde strepen op papier.
Dat leverde op dat ik als ik wat streepte we een leuk spelletje “ raad het woord” konden doen. Is het een d…..
je kreeg ook fysio, uit bed uit rolstoel. Jeetje wat goed je komt al tot de stoel en die stoel verzette ze stiekum een stukje verder. Ze dachten zeker dat ik wat aan mijn hoofd had, echt niet of ja toch wel, m’n computer bovenin was de verbinding met links kwijt. Volgens de beste stuurlui zou het wel goed komen, ik had echter al gauw in gaten dat ik in een wereld van hoop was terecht gekomen, de werkelijke echte wereld was beduidend anders…
en dan val je flauw, nou ja bijna dan. Gelukkig zijn er dan een boel slimmeriken bij elkaar daar en 1 daarvan bedacht dat een controle van het hart geen kwaad kon. Welja joh,je bent er toch..
nou de uitslag was niet om vrolijk van te worden pompfunctie hart nog maar 26% van de 60 % die een normaal mens (ik beschouw me ondertussen als bijzonder en dus niet normaal) heeft. Hup pilletje erbij en allemaal ernstige gezichten. Maar dit keer hield ik me vast aan de stuurlui: komt wel goed ik had wel genoeg slecht nieuws gehad.
moest in de week die ik er was in de gang lopen (nou ja waggelen) en dan als steun de leuning (nooit geweten dat ze speciaal voor ons dat door het hele ziekenhuis hadden gemaakt) vasthouden en daardoor 10 meter kunnen waggelen, moeder gans zou trots zijn, iedereen was er blij mee , nou dan was ik het ook.
lopen lukt niet zonder een evo wat staat voor enkel voet orthese ( je leert razendsnel nieuwe termen) niks meer dan een stuk plastic die je enkel en voet 90 graden houden anders kukel je om. Nou voor dat omkukelen had ik niet veel nodig. Voor dat stukje plastic betaal je wel 750 euro’s, althans de verzekering, ze vragen nog net niet of ik er zegels bij wil… als ze dat wel hadden gedaan had ik een hoop boekjes volgeladen ondertussen.
wat me verbaasde was hoe snel m’n spieren het lieten afweten. Zondag nog met onze hond lekker gelopen. 3 dagen daarna schuifelde ik wat met hulp van een fysio (Die elke keer de stoel verder wegzette, ja die,we werden daardoor niet echt vrienden…)
fysio was wel telkens iemand anders, die niks opschreven voor de collega zodat ze mij moesten vragen wat ik gisteren gedaan had. Dat wist ik natuurlijk, maar eer dat ik dat er uit gewauweld had was en ze ontcijferd hadden wat ik bedoelde ( voelde met net enigma van de 2e wereldoorlog die berichten zat te coderen, en de fysio moest het decoderen) was de tijd om. Tot vanmiddag hoorde ik ze daarna zeggen.
mocht na 2 dagen naar een ander kamer. Daar ging ik hoor, in bed, toet toet. Minder directe controle maar wel op de ernstige gezichten afdeling.
